29 Eylül 2010 Çarşamba

başlıksız


Mevsim rüzgarları
ne zaman eserse

o zaman hatırlarım
Çocuckluk rüyalarım,
Şeytan uçurtmalarım.

Öper beni annem

yanaklarımdan
Güzel bir rüyadan
sanki sevdiklerim
hayattalarken hala...

Akşama doğru azalınca yağmur
Kız Kulesi ve Adalar
Ah burda olsan çok güzel hala
''İstanbul'da sonbahar''...

Her zaman kolay değil
sevmeden sevişmek
tanımak bir vücudu
yavaşça öğrenmek
Alışmak ve kaybetmek...

İstanbul bugün yorgun
üzgün ve yaşlanmış
Biraz kilo almış,
ağlamış yine
Rimelleri akıyor...

Sakin bir gündü,
Bir o kadarda sıkıcı...
Annem'i özledim,
Yemeklerini,mis kokusunu,
olur olmadık bana kızışlarını,
Çekimser tavırlarını...

Kendimi kuş gibi hissediyorum,
Her ne kadar bu ara
yüzümü yıkamaya üşensemde,
Öncesine nazaran
hafifledim sanki...

Kurcalamıyorum çok fazla hiçbirşeyi,
düşmüyorum üzerine
artık olayların,
oluruna bıraktım...

Tam bır bunalım kız olma
yolunda ılerlıyordum
Neysekı ucuz atlattım :)...


28 Eylül 2010 Salı

Boş işler müdüresi

Her zaman olduğu gibi
Boş işlerle uğraşmaya devam...


Gerekirse bır defter alıcam kendime
ve İlkokulda sayfalarca yazardık ya
Işık ılık süt iç,
İpek eve gel,
İpek ipi tut vs si gibi
Sayfalarca ''akıllı ol'' yazıcam mesela...

Daha az tv seyredicem,
Daha az bilgisayar başında takılıcam,
Daha az telefonumla ilgilenicem,
Arkadaşlarıma ve aileme daha çok vakit ayırıcam,
İnsanlar bana ne kadar değer veriyorsa
Bendende o kadar karşılık alıcak,
Ne bir eksik ne bir fazla...
İlaçlarımı daha düzenli içicem,
Eski günlerdeki gibi kendime daha fazla özen göstericem,
Benden önemli benden daha değerlisi olmamalı,
İnsanları daha fazla önemsememeliyim...



24 Eylül 2010 Cuma

Bi el sallayıp kaçıcaktım :)

Uzun bır aradan sonra yine merhaba,
Yazamıyorum neden bılmıyorum ama
girip post yazmak zor geliyor...
Sessiz izleyici olarak düzenlı takıp ettığım
bloglar var elbet,
Ama klavyenin tuşlarına elim varmadı
birşeyler yazmak için...

Pek fazla birşey olmadı aslında
ara sıra puzzle'a birkaç parça eklıyorum,
sürekli ertelenen yüzük takma tarihini
daha fazla kurcalamıyorum...
Annemi yine bosnaya yolcu ettik
20 gün sonra gelicek...
Mahalleden sevdiğimiz bi abimizi evlendirdik,
Çok eğlendik,oynadık döktük kurtlarımızı...

Ve ben bu bayram hiçbiryere çıkmadım
evimde yatıp uyudum.
Bütün gün pijama ve eşortman ikilisiyle takıldım...

Mr sonuçlarımı uzun bir aradan sonra
aldım ve menisküs olmuşum...
Şuan ilaçla tedavi olucam
doktorda ameliyat için acele etmeyelim diyor
bakalım artık hayat neler getiricek...
İlgi beklıyorum sevgi sözcükleri falan
Esirgemeyin bunu benden kuzucuklarım...

Cildiyeyede gittim bu arada
daha önceki kontrolümde doktor
bir hap önermişti bana araştir
eğer kullanmak istersen ona göre
tahlil yaptırırız demişti.
Ben araştırdım ilacı biraz ve doktorada
sordum ve bana yaptıgı acıklamada şuan
bunu kremlerle çözebileceğimizi söyledi
ve o ilacı kullanmamamın daha doğru olduğunu
Hani ilaç kullanacak kadar ileri derecede olmadığını
o sorumlulukları almamam gerektiğini
sinir, stresten uzak durursam
ve elimi ne kadar az suratıma götürürsem
bunu çözebileceğimi söyledi bakalım artık...
Ergenlikten çıkamadım gitti zaten...

6 Eylül 2010 Pazartesi

Kanatsız bir melektin aslında...

Bu ara dilimden düşürmediğim
çok sık dinlediğim bir şarkı var
Mazeretim var asabiyim ben...
Gerçektende öyleyim...

Yapılacaklar listem var mesela
Hafta sonu biraz alışveriş yaptık
bunların arasında;
Naz'a oyun hamuru seti
Kendimede 1000 parçalık puzzle aldım.

Pazar günü ona başladım ama çerçevenın
ustunu henuz tamamlayabilmiş değilim.
Sanırım daha başladıgım anda kaybettim bi parçasını:(
Bakalım ne zaman tamamlayabilicem...

Evdekiler bana pek güvenmiyor açıkçası
yapamazsın diyor,
Hatta onunla iddiaya bile girdim
Eğer yaparsam çerçevesi senden diye
kabul etti:)..
Ben puzzle'ımı tamamlayıp ona en
tuzlu çerçeveyi aldırıyımda görsün paşam...

Yarın çalışmıyoruz
Dinlenmek iyi gelecektir eminim
Evin kalabalığındaki sesler kesin ninni gibi gelicektir...



Bu haftaya
içimi acıtan bir haberle başladım
Üzüldüm hemde çokça..
Oysaki ben Meleğimizin sessiz izleyicisiydim
Okurdum annesinin
Nehir'i için hergün yazdıklarını...
Kızının yaşadıklarını o kadar güzel kaleme alıyorduki...



Son zamanlarda okumak içimden gelmiyordu açıkçası
Yolunda gitmiyordu Nehir'in sağlık durumu üzülüyordum.
Ve o küçük yüreği daha fazla dayanamayıp veda etmiş...
Allah ailesine ve yakınlarına sabır versin.
Seni hiç tanımadığım halde sevdim ben Meleğim :(...

Her ayrılık hüzünlüdür
Hele bir ucu sonsuzluksa...





3 Eylül 2010 Cuma

Hoşgelen güzellikler















İrem Boztepe Photography

Bıcırlar geldi artık bizimleler.

Uzun bir sürede bizimle kalıcaklar...
Sabah kalktığımda;
mutfağa su almaya girdiğimde
gördüğüm manzara karşısında
şaşırdım kaldım tezgahın üstünde
Sanki bomba patlamış...
Bardaklar,tabaklar dizilmişler ardı sıra,
Yine koskocaman bir aile olduk...

Biz 4 kardeşiz...
Ablamlar ikiz,
Abim
ve ben...

İremin annesi
eşinden 12 yıl önce ayrılmıştı...
Tarihten emin değilim ama
İrem ve ablam bizimle birlikte yaşıyorlar...
İrem yiğenim değil aslında bir nevi kardeşim gibi...

Aleyna,Naz ve Ablam'da katıldı
tekrardan aramıza...
Eniştemin ufak tefek sorunları yüzünden
Kendilerini toparlayana kadar,
bizim yanımızda kalıcaklar...
Ama ayrılmadılar,
sadece bir süre böyle idare etmek zorundayız.
Kaynanasıyla kalıcağına
gelip bizimle kalmasının daha iyi olduğunu düşündük
En azından çocuklar bizimle,
gözümüzün önünde.
İlk geceden ev biraz dağıldı ama neyse
idare edicez artık...
Ailemi çok seviyorum.
Gün gelip kavgada etsek, beni üzselerde,
İnsan en ufak birşeyde ailesine sığınıyormuş
En yakın dostu yerine,
ilk çaldığı kapı ailesi oluyormuş...

Yaptığın hatalar karşısında
seni en az eleştiren,
Seçtiğin seçimlere saygı duyan,
Seni kırmamak için hassas davranan,
Senin kötülüğünü hiçbir zaman istemeyen,
Senin başarını takdir eden,
Ağladığında üzülen,
Mutluluğunda sevinen,
Seni herşeyinle kabul eden
ailen oluyormuş yine...

Bazen canını yaksada...


Pansiyonumuz yeniden hizmetinizde(:...


Üstümüze yazdıklarımın hepsi yalan
Onlar olan değil, olmasını istediklerimdi aramızda
Onlar ulaşılmaz dallarında duran hasretlerimdi
Onlar susuzluğumdu düşlerimin kıyısından çekilmiş
Işığa çizdiğim resimlerdi onlar...
N.H.R

2 Eylül 2010 Perşembe

Özlem diniyor















Naz'ım geliyor bugün
taa uzak yollardan...

Şimdi uçaktadır,
annesine bu balık çok büyük
diyordur eminim.
Yada artık onun uçak olduğunu öğrenmiştir...

Rahatsız etmez umarım basınç miniğimi...

Özlemişim burnumda tütüyor...


İremide özledim ilk göz ağrısı o tetasının,
1,5 aydır evimizden uzakta
evimizin neşeleri onlar bizim
aaa birde Aleyna'm var,
oda ailemize katılan ilk esmer çocuk 2.torun...
















Babasının kopyası olmasıda cabası,

İlk aramıza katıldığı zaman,
böceğe benziyor
demiştim.
Onca sarışının arasında tek esmer o ...

Birtek onun resmini paylaşmamıştım
onuda paylaşıyım hemen sizlerle...

İnsan çok küçük yaşta teyze olunca
Boyu kadar yiğenleri oluyor işte böyle...






İremin doğduğu günü hatırlıyorum
çok kötü psikolojım bozulmuştu
bundan 13 sene öncesi...
Bana teyze derse
onu öldürürüm
demiştim
bütün aile bireylerine...


Sahi o zamanlar
ne kadarda mutlu bir aileydik,

Herşey ne kadar güzeldi.

Sonra herşey birden dağıldı,paramparça oldu...


Bu günlerde ben neler yaptım?

Sigarayı çoğalttım,

2kg vermişim,(dün akşam tartı öyle söyledi)

Hemde tok karna...


Sabah kalktım,

Aynaya baktım gülümsedim

Günüm güzel geçsin diye

ama pek fazla işe aradığını söyleyemem...
Denemesenizde olur...


İşe gelmişim her zaman olduğu gibi

Şimdi ise günün bitmesini istiyorum
...

Olmadık şeylere gözyaşı dökebiliyorum
mesela...

Mutsuzum...


Hatta bazen
şu yazdıklarımı okurken

melankolik bir insanın
yazılarını okuyormuş
gibi hissediyorum...
Kimin ah'ını aldım acaba bu denli?

Kimseye bir yararı olmayan
saçma sapan
yazılar yazan bir insanın
bloğundayım sanki.

Siz en azından
uzun bir süre bu bloğa uğramayın mesela

Eziyet olmasın boş yere kimseye...


Başladığım kitapları bitiremememde cabası
1-Ejderha dövmeli kız
2-Aşk
3-Uçurtma avcısı
4-Sinekli bakkal
5-Baba

Bunların hepsine başladım evet
Hangisi bitti hiçbiri
bunlar bitmedende kitap almak yok...
Buda bana ceza olsun...

Neyse bu akşam
miniklerime sarıldığım zaman,
Herşeyi kısa bir süreliğine unutucam...


Bazen susmak gerekiyormuş,
Bazen bomboş bakmak gerekiyormuş,
Hayatın yalanlarına.
Anlamaya çalışmak saçmalık!
Anlamadan yaşamak gerekiyormuş...
Ama bazen unutmak gerekiyormuş,
Unutulma pahasına.
Zaman değilmiş gideni getiren,
Aslında zamanmış varolanı götüren...
S.Akın








1 Eylül 2010 Çarşamba

Yazmakla yazmamak


Resimdeki arkadaşım kardeştir hatta kardeşimdende ötedir...

Daha önceki postlarımda eminimki bahsetmişimdir ondan Neşe...

Bu resmi geçen sene Nevizadede çekmiştik felekten bir akşam geçirmiştik beraber ahh ahhh...

Özlemişim demiş eğlendiğimiz günleri,
Bende özlemişim hemde çookk...


Gelelim bana Ağustos ayı resmen kabus gibiydi,
Yok yok kesin lanetli bir aydı benim için...
Bugün itibariyle bitti pardon dün gece 00:00 itibariyle
kabus bitti dün gece az'da olsa
huzurlu uyudum sebebi buydu sanırım...

Herşey çok daha güzel olucak derken nedense
çok daha berbat oldu kafam karışık,
Resmen allak bullak oldum Ağustos bitti ya buda biticek...

Evde durumlar bır gece vaktı boka sardı
ara sıra olur bızde ama bu kadar abartılı olmamıştı hiç
üzüldüm hemde çok... Kime mi? Sadece anneme bir huzur
veremedik kadına evlatları olarak birbirimizi yemekten başka
bir işe yaramıyoruz...
Acaba birbirimizi sevmiyormuyuz?
Yok canım o kadarda değil, Ben hepsini çok seviyorum...

Benimde hatalarım var elbet
mesela herkese haddinden fazla değer vermek
kendim gibi görmek gibi...

Geçenlerde doktora gittim dizim ağırıyordu
uzun zamandan beri, ağrısına dayanamayınca
film çektirdik menisküs olabilirmiş :S
MR çektirdim
bakalım ne olucak...
Sahi ben hala MR sonuçlarını almadım
Salı günü çıkıcaktı üşenmezsem bu akşam giderim artık...

Cildiyeye gitmem lazım birde
suratım iyice boka benzedi
Ergenlikten çıkamadım herhalde hala
O kadarda doktora gıttım krem kullandım
banamısın demedi...
Bakalım doktor hanım bu sefer ne dıcek?

Birde psıkologa gıtsemmıkı?
Bi faydası olurmu?
En azından yaşananlara ne şekilde tepkı
verecegımı artık sezemıyorum.
Doktor abi veya abla yardımcı olur herhalde...
Maalum herşey herkesciklere anlatılamıyor...

Saçlarımı boyattım,
Geçen yazda yapmıştım gerçi,
Sonra yine sarıya dönmüştüm...
Bu seferki balköpüğüymüş rengi...
Güzelde olmuş diyorlar.
Sıkılırsam yine sarışın olurum
kökü bende nede olsa değilmi?
Hem orjinal sarışınlardan kim kaldı
birtek bizim aile:)....
Neyse artık
Değişiklik iyidir...

Birde cesaret edebilirsem
dövme yaptırıcam
bileğime Beşiktaş yazdırıcam
ama şuanlık değil
biraz para biriktiriyim sonra :)

Küçüğüm daha çok küçüğüm bu yüzden
bütün hatalarım
Öğünmem bu yüzden
Bu yüzden kendimi
Özel önemli zannetmem.

Küçüğüm daha çok küçüğüm bu yüzden
bütün saçmalamam
Yenilmem bu yüzden
Bu yüzden kendime hala güvensizliğim.

Ne kadar az yol almışım
Ne kadar az
yolun başındaymışım meğer
Elimden yalandan kocaman rengarenk
Geçici oyuncak zaferler...

Küçüğüm daha çok küçüğüm bu yüzden
bütün korkularım
Gururum bu yüzden
Bu yüzden çocuk gibi
korunmasızlığım...

Küçüğüm daha çok küçüğüm bu yüzden
sonsuz endişem
Savunmam bu yüzden
bu yüzden bir küçük iz
bırakmak için didinmem...