...Tek Özlediğim...

Sen gideli tamı tamına 6,5yıl oldu dile kolay değilmi... Seni andım yine izlediğim bir videoda, dinlediğim şarkılarda kimi zaman izlediğim filmlerden düşerdi aklıma yaşananların ne kadar birbirine benzedikleri yada herşeyden biraz seni çıkarmak... Hani derler ya zaman acıları unuttururmuş insana, herşeyin tek ilacı zaman mış zamanla azalırmış tüm acılar, özlemler, hasretler... Peki ben neden ilk günkü gibi aynı özlemi yaşıyorum? İçimde neden hala senin eksikliğin kocaman bir yer kaplıyorr ve neden gün geçtikçe bu daha fazla büyüyor eksilir dediğim halde eksilmiyor? Her hikayenin sonu sana çıkıyor, yaşanmamışlıklar , kurduğumuz hayaller , ilk maaşla alınamayan gömlek, belkide bir takım elbise... Yada hesap vermek sana , her isteğimi yerine getirme çaban ve benim hiç bir zaman yok denen o kavramın ne olduğunu bilmemem,her yerde senden bahsetmek istemem belkide unutmaktan korktuğumdandır kim bilir? Senden bahsederken zorlada olsa gözlerimin dolmasını engellemek, zorlada olsa gülmeye çalışmak rol yapmak ben bu 6,5 yılda bunları öğrendım.. Asi oldum hemde çokk , vurdumduymazım, umursamıyorum kendimden başka hiçbirşeyi, senden başka hiç birşey bu kadar derinden acıtmadı içimi ve ben acı veren şeylere tepkisiz kalmam , belkide bundandır sen giderkende tepkisiz kalmıştım çünkü DAHA YAPACAK ÇOK ŞEYİMİZ VARDI.. Belkide bu yüzdendir insanlara güvenemeyişim, Belkide bu yüzdendir eksikliğini tamamlama çabalarım, Hayatıma soktugum adamlarda seni arama eksikliğini tamamlama ve kimi zaman belkide onlara duydugum aşkın sebebi sendin, senin eksikliğindi...Senin için birşey yapmak isteyen gönlümün tahtına oturuyordu, senden bahsedince beni dinleyen... Dakikalar geçti,sonra bu dakikalar saatleri getirdi, saatler günleri, günler haftaları, haftalar ayları aylar yılları kovalayıp durdu,bu kısır döngü içerisinde sen yoktun yanımda ve olmayacaktın bunun geri kalan hayatımdada olmayacaktın artık... Seninle martılara simit atamadık yada üniversite kaydımı beraber yaptıramadık hayalimizde oldugu gibi, mesela ben seni kıskanamayacaktım,annemle el ele yürümeni beraber yatmanızı engelleyemeyecektım veya abimi seni babama söylerim diye tehdit edemiycem... Tıpkı şuan Naz'ın seni hiç tanımayıp bılmediği gibi benim çocugumda dedesini tanıyamıyacak... Sokaklarda bagırmak ıstedım cogu zaman o çok sevdiğim sözcüğü kullanabilmek için Baba diye seslenmek istedim haykırmak istedim sana olan sevgimi, özlemimi gökyüzüne belki seni bana geri verir diye... Ve yine eski günlerdeki gibi aile kavramını yaşayabilsek.... Özledim seni hemde çok özledim Baba'm ... Atam'ın ne zaman mavi gözlerine baksam aklıma gelıyorsun gerçi hiçbir zaman çıkmıyorsun çıkmayacaksında....

Karlı bir aksamdı Ankara da Son kez elele yürümüştük Bitmesin istediğim yola kısacık beraberliğimizin bütün anılarını sığdırmıştık... Yazarsın bana demiştin bende yazarım sana sık sık, Ağlıyordum, Sen görmeyesin diye kaldırmıyordum başımı Elimi daha sıkı tuttun Anlıyordum Bu ayrılığa dayanmıyordu kalbim... Öğrettiğim çiçek adlarını unutma dedin, Kelebekleri kitap arasında kurutma, Sık sık fotoğraf çektir yolla bana, Kitaplarım sana emanet, incitme kimseyi, kin büyütme kalbinde beni bekle... Yol bitti gidiyordun artık, Gittin! Sokakta gördüklerimi filmdeki aktörleri sen sandım bir süre, Kin büyütmedim kalbimde söz vermiştim sana diye, Kitaplarını okudum kelebeklere dokunmadım, Öğrendiğim çicek adlarına yenilerini ekledim, En çok fesleğeni, çoban heybesini, aksam sefasını sevdim. Seni beklerken çok sey öğrendim, Yolunu gözlediğim, sevdiğim ilk adam Nasılsa bulacaktır seni diye her görüşümde aynı güçle seslendim; Uçak babama selam söyle, Beni kötü rüyalarımdan uyandıran, sevdiğim ilk adam bir bilsen! Seni nasıl özledim. Kar yağıyor şimdi otuz yaşım bitti. Kitapların bende, kelebekler gibi kar taneleri, Kendi yolumda yürürken hiç unutmadım o cümleyi; Selamını aldım babacığım Kin büyütmedim kalbimde, Küçük kızının gözleri; Hala senin çiceklerinde. Uçak! Babama selam söyle....