Ekim 2

Ben işte bunun
tıpkısının aynısını
istiyorum...
Bu nasıl bir güzelliktir,
Bu nasıl bir sevimliliktir,
Canım benim ya...

Havalar iyice soğudu,

Battanıyelerin kullanılma zamanı geldi,
Yapraklarda yavaş yavaş dökülüyor,
Benimse ellerim ayaklarım buz gibi,
Ah birde kış gelince morarıyorlar
Ne kadar estetik bir görüntü oluyor
siz tahmin edin artık...
Olmadı ben fotografını çeker koyarım...

Ben soguk havaları sevemedim gitti
Yaz çocuğuyum ya ondandır kesin...

Karlı bir günde
babamla oynadığım
kartopu geldi aklıma şimdi
Ben hastaydım,
Sabah onu işe uğurlarken
ayağıma ayakkabımı giydirip
kucağına alıp,
karların üzerine atmıştı
sonra birbirimize kar atmaya başlamıştık
ben ilk kez onunla oynamıştım
ve oynadığımız oyunun kartopu oldugunu
ilk o zaman öğrenmiştim...
Küçücük bir çocuktum,
burnum kıpkırmızı,
eşyalarım ıslak,
parmaklarımıda hissetmez olmuştum.
Babam işe gitti,
Annem üstümü değiştirdi,
Sonrasındada ben iyileşmiştim...
Kahramanımın mucize dokunuşu
ve süper fikri beni kurtarmıştı...
Ama babam benımle olsaydı
ben bu mevsımıde severdım...
Çok özlüyorum onu...

Geçenlerde bir yazı okudum
kime ait bilmiyorum ama paylaşmak istedim...

Bir kızın ilk aşkı vazgeçilmezdir.
Bambaşka duygularla bağlanır ona.
Kimseye güvenmediği kadar güvenir.
Hesabı kitabı yoktur bu sevginin;
çıkarsızdır,karşılıksızdır sevgisi.
Ne zaman beni bırkacak?
Ne zaman bitecek bu aşk?
demeden yaşadığın duygudur.
Sen onu bırakıp gitsende,
Başka aşklara yelken açsanda
O seni bırakıp gitmez.
İşte bir genç kızın ilk aşkı böyledir.
Çünkü bu aşkın adı ;
BABADIR...