29 Eylül 2010 Çarşamba

başlıksız


Mevsim rüzgarları
ne zaman eserse

o zaman hatırlarım
Çocuckluk rüyalarım,
Şeytan uçurtmalarım.

Öper beni annem

yanaklarımdan
Güzel bir rüyadan
sanki sevdiklerim
hayattalarken hala...

Akşama doğru azalınca yağmur
Kız Kulesi ve Adalar
Ah burda olsan çok güzel hala
''İstanbul'da sonbahar''...

Her zaman kolay değil
sevmeden sevişmek
tanımak bir vücudu
yavaşça öğrenmek
Alışmak ve kaybetmek...

İstanbul bugün yorgun
üzgün ve yaşlanmış
Biraz kilo almış,
ağlamış yine
Rimelleri akıyor...

Sakin bir gündü,
Bir o kadarda sıkıcı...
Annem'i özledim,
Yemeklerini,mis kokusunu,
olur olmadık bana kızışlarını,
Çekimser tavırlarını...

Kendimi kuş gibi hissediyorum,
Her ne kadar bu ara
yüzümü yıkamaya üşensemde,
Öncesine nazaran
hafifledim sanki...

Kurcalamıyorum çok fazla hiçbirşeyi,
düşmüyorum üzerine
artık olayların,
oluruna bıraktım...

Tam bır bunalım kız olma
yolunda ılerlıyordum
Neysekı ucuz atlattım :)...


Hiç yorum yok: